Mark Boekaert (Gent 1941) schildert met en op papier; geometrie en hartstocht, strenge donkerte en uitbundig rood, wel afgemeten structuren met schaduwrijke randen die de boorden van het papier laten raden en uitbundige kronkels van kleur in een wachtende vlakte van schijnbare monochromie.

Zijn ascese wil uitbundig zijn; zijn extase houdt van bezonken beheersing. De schaduwen van onvatbare grijzen die bijna zwart worden zitten gevangen achter een waas die men niet kan beroeren. Zij zijn de reflectie van lagen papier; hun ritmiek en hun mathematische beperking leggen het geheel bijwijlen een structuur op, een geometrie die zichtbaar is en toch aan het ordenende oog ontsnapt. De geometrie van Mark Boekaert is in hoge mate poëtisch; zijn hartstocht voor vormen neigt naar vergeestelijking.