Met een open blik verkent Chris Meulemans de menselijke drang om diens omgeving te manipuleren en te beheersen. Dat doet ze in schilderijen die, dankzij een raadselachtige combinatie van figuratieve elementen en abstracte technieken de kijker aantrekken en aansporen een eigen verhaal in het beeld te lezen.
(...)
Ze speelt met lagen en vormen: de troebele grens tussen voor- en achtergrond, en de variërende mate van abstractie zorgen voor een bevreemdend gevoel. De werken geven geen rustige zekerheid; ze stellen vragen. De persoonlijke kwetsbaarheid van de kunstenaar speelt hierbij een rol. Ze schrikt er niet voor terug om veel van zichzelf en haar eigen emoties in het werk op te laden.
(...)
tekst door Tamara Beheydt