Carlos Muñiz studeerde filmregie, edelsteenkunde in Madrid en beeldhouwkunst, juweelontwerp en metaalbewerking in Israël. Ook in Madrid volgde hij later nog opleidingen rond juweelontwerp, verloren-was techniek enz.
Zijn artistieke objecten zijn soms draagbaar, zoals juwelen. Ze zijn geïnspireerd door reiservaringen, en doordrenkt met literaire referenties.
Muñiz is gefascineerd door het zg. Wabi-Sabi concept: het omarmen van imperfectie en het vinden van schoonheid in het alledaagse en onvolmaakte.
De kunstenaar voelt zich verwant aan de goudsmit van weleer, het rituele, mystieke en bijna magische proces. Hij is verwonderd over hoe het ondoordringbare materiaal toch wordt vervuld met een lyrische betekenis. Alchemie van de materialen, de innerlijke processen, de lichtreflectie, ruimtelijkheid en hoe de tijd zich openbaart in de gebruikte materialen.
Het kosmopolitische en transculturele karakter van zijn kunst heeft hem al tentoonstellingen gebracht in o.a. Tokyo. Hij voelt zich verwant aan de Japanse cultuur.