EXPO

MAURICE BRASPENNING | ROLF MULDER

26/11/2023 >> 19/01/2024

Galerie Art Forum, Napelsstraat 36, 2000 Antwerpen​

 

Vernissage zondag 26/11/2023,

met inleiding door Ernest Van Buynder

 

MAURICE  BRASPENNING

​

Tijdens een periode van herstel na ziekte bracht Maurice Braspenning veel tijd door in de natuur. Het bracht hem nieuwe inzichten en ideeën en gaandeweg vond het zijn weg in de studio en op zijn schilderijen. De decentralisatie van de mens in zijn werk valt samen met de gedachte dat de natuur het aller belangrijkste is, al denkt de mens vaak anders.

 

In eerste instantie groeide er allerlei vegetatie op de doeken. Bladeren, in een compositie, takken, paddestoelen en insecten, maar gaandeweg stelde hij steeds meer de dieren centraal. Portretten van vogels, wolven, honden, apen.

Door middel van een losse, vlotte de kwaststreek, creëert hij ruimte op het platte vlak. Het kleurgebruik kan soms vervreemdend werken.

De schilderkunstige blik op deze wereld levert krachtige beelden op, waarin structuur en kleur een belangrijke rol spelen. 
Het gebruik van kleur roept vragen op. Zo krijgt het ruimte voor meerdere betekenissen en invalshoeken.
Zoals het schilderij van een ultramarijn doodshoofdaapje, dat je recht in de ogen aankijkt.
Het ultramarijn blauw is mooi en helder alhoewel het over het algemeen niet echt de kleur van een aap is. Hij heeft de aap bij zijn lurven gepakt en hem in een complementaire kleur geschilderd. Dan is er de vraag voor de toeschouwer die dit tafereel aanschouwt. Is dit een schilderkunstige ingreep? Gaat het om het menselijk manipuleren van de natuur? Verwijst het naar dierenexperimenten? Is het nacht? Het is aan de kijker welke kant het op gaat.

​

ROLF MULDER

​

In 2017 ben ik in mijn atelier in Antwerpen begonnen met abstracte tekeningen in Chinese inkt gecombineerd met waterverf en oilstick op papier.

Onder invloed van deze tekeningen is is mijn ruimtelijk werk meer organisch en speelser geworden.

Tot die tijd gebruikte ik mallen om vormen met strakke contourlijnen uit plaatstaal te snijden.

Momenteel snijd ik vormen uit de vrije hand, waardoor de contouren levendiger worden en het werk steeds meer is gaan aansluiten bij de inkttekeningen.

 

Mijn beelden, reliëfs en tekeningen ontstaan zonder voorafgaande schetsen en verhalen. Het zijn ordenende zoektochten naar evenwicht.

Abstracte thema's als: ritme, balans, richting, steunen, aarzelen en verbinden keren regelmatig terug.

 

Titels en werken vormen een geheel. Zij moeten een uitnodigende brug vormen tussen het abstracte beeld en de beschouwer zonder de abstractie geweld aan te doen. Zij ontstaan intuïtief.

 

Uit reststukken die overblijven van een beeld of reliëf ontstaan nieuwe beelden en reliëfs. Zo wordt steeds wat DNA van het ene werk naar het volgende doorgegeven.

 

Mijn werk wil geen ander verhaal vertellen dan een samengaan van lijn, vlak, kleur en ruimte. Een beeld stelt niets anders dan zichzelf voor, zoals een boom niets anders dan een boom voorstelt.

Natuurlijk hebben de kleuren en vormen van de omgeving waarin ik leef invloed op mijn werk. Daardoor kan een werk onbedoeld en zonder vooropgesteld plan naar een bestaand object als bijvoorbeeld een tafel verwijzen. Voor mij is die 'tafel' dan niets anders dan een abstracte vorm bestaande uit een min of meer horizontaal vlak dat steunt op enkele verticale lijnen zonder betekenis of verhaal. Ik ben eerder geïnteresseerd in de betekenisloze vrije vormen van een waterplas, een scherf of een wolk dan in de functionele vormen van een tafel, een mes of een stoel.

Hun gebruikswaarde lijdt mij te veel af van hun beeldwaarde.

Ik laat het aan de kijker over om er zijn of haar fantasie op los te laten en een werk zo tot leven te wekken. Zonder kijkers lukt dat niet.